ศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ (Fushii Inari Taisha Shirine) หรือ ศาลเจ้าพ่อจิ้งจอกขาว สร้างขึ้นเพื่อบูชาสุนัขจิ้งจอก ที่เชื่อกันว่าเป็นทูตของเทพเจ้าของการเก็บเกี่ยว พื้นที่บริเวณนี้อุดมสมบูรณ์ไปด้วยน้ำ ปลูกข้าวจึงได้ผลผลิตที่ดีมีคุณภาพ จึงเป็นแหล่งของการผลิตเหล้าสาเกคุณภาพดีด้วยเช่นกัน
ศาลเจ้าแห่งนี้มีสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของญี่ปุ่นปรากฎอยู่ แทบทุกคนต้องเคยเห็นภาพอุโมงค์ทางเดินที่เกิดจากการเรียงโทริอิสึแดงจ้ากว่าหนึ่งหมื่นซุ้ม ทอดสู่ฟูชิมิอินาริไทชะ หรือศาลเจ้าพ่อสุนัขจิ้งจอก ชาวนาเชื่อกันว่าเป็นผู้เดินสารของเทพแห่งการเก็บเกี่ยว ใช้เวลาเดินราว 2 ชั่วโมงหรือเป็นระยะทาง 4 กิโลเมตร ก็จะพบศาลแห่งนี้
วัดเซ็นโซจิ หรืออาซากุสะคันนง (Asakusa Kannon) ที่เรียกกันว่าวัดอาซากุสะ เพราะที่ตั้งอยู่ในย่านอาซากุสะ ซึ่งวัดนี้เป็นวัดเก่าและน่าจะเป็นวัดพุทธที่เก่าแก่ที่สุดในภูมิภาคคันโตและมีนักท่องเที่ยวนิยมมา เยือนกันแน่นขนัดทุกปี และซื้อของที่ระลึกซึ่งมีร้านรวงตั้งเป็นแถวยาวให้เลือกจับจ่าย จึงทำให้วัดแห่งนี้รุ่งเรืองและคึกคักด้วยผู้คน วัดนี้มีตำนานของวัดแห่งนี้เล่าต่อๆกันมาว่าได้มีชายหาปลาสองคนพี่น้องมาทอดแหในแม่น้ำสุมิดะ แต่กลับได้รูปปั้นพระโพธิสัตว์ หรือ เทวรูปคันนง (Kannon)แทน ด้วยความศรัทธาของ 2 พี่น้องและชาวบ้านของหมู่บ้านละแวกนั้น จึงได้อัญเชิญเทวรูปคันนงประดิษฐาน ณ วัดแห่งนี้ โดยหัวหน้าหมู่บ้านจึงสร้างวัดขึ้นใน ค.ศ. 628 เพื่อประดิษฐานรูปปั้นนั้น และตำนานยังมีต่ออีกว่าในช่วงเวลาใกล้เคียงกันกับที่พบรูปปั้นได้ปรากฎมังกร ทองตัวหนึ่งเลื้อยลงมาจากสวรรค์ บรรดาโชกุนและซามูไรต่างก็นิยมมาสักการะที่วัดนี้ ทางทิศตะวันออกของวัดคือ แม่น้ำซูมิดะงาวะ(Sumida-gawa) ไหลลงอ่าวโตเกียวและใกล้ๆกันจะมีสวนสาธารณะซูมิดะโคเอ็น(Sumida Koen) ซึ่งเปิดโล่งสู่แม่น้ำด้วยบรรยากาศสวยงามน่าเดินเล่น โดยเฉพาะช่วงดอกซากุระบานสะพรั่ง ริมแม่น้ำแห่งนี้ยิ่งสวยงามเหนือคำบรรยาย
วัดอาซากุสะ คือศูนย์กลางแห่งสรรพสิ่งอันสุนทรีย์ในโตเกียว บ่อเกิดวัฒนธรรมการละคร, วรรณคดี, การทำอาหาร และความสุขทางเพศ วัฒนธรรมและสังคมในย่านนี้เบ่งบานด้วยน้ำมือของพวกที่ย้ายถิ่นฐาน แรกสุดเป็นหญิงคณิกาในถิ่นโยชิวาระ ความเจริญของอาซากุสะซึ่งตั้งอยู่นอกประตูเมืองเอโดะด้านตะวันออกเฉียงเหนือ ทำให้ตลอดลำน้ำซูมิดะงาวะกลายเป็นท่าเรือค้าขายเปี่ยมชีวิตชีวา ฉางข้าวสำคัญของโชกุนเองก็ตั้งอยู่ที่นี่ สิ่งที่อยู่คู่กันมากับย่านอาซากุสะคือวัดเซ็นโซจิ หรืออาซากุสะคันนง ซึ่งน่าจะเป็นวัดพุทธเก่าแก่ที่สุดในภูมิภาคคันโตแลมีผู้คนทั่วสารทิศหลั่ง ไหลมากราบไหว้ พร้อมกับซื้อของในละแวกนี้ จนสร้างความรุ่งเรืองให้กับย่านอาซากุสะ
ภูเขาไฟฟูจิ ภูเขาไฟฟูจิ รถเคเบิลขึ้นภูเขาไฟฟูจิภูเขาไฟฟูจิ ได้รับการยกย่องว่าเป็นภูเขาที่สวยขนาดไม่มีภูเขาลูกใดมาเทียบเคียงได้ และทะเลสาบอาชิ ในฮาโกเนะก็เป็นทะเลสาบที่คนนิยมมาบันทึกภาพเก็บไว้บ่อยครั้งที่สุด พื้นที่ส่วนใหญ่ของฟูจิและฮาโกเนะถูกกำหนดให้เป็น อุทยานแห่งชาติ ภูเขาไฟฟูจิ โผล่พ้นผิวมหาสมุทรเป็นรูปกรวยคว่ำได้ส่วนงามสง่า ภูเขาไฟฟูจิเป็นดินแดนต้องห้ามของผู้หญิงมาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว ตราบจนกระทั่งถึงปี 1867 ความเชื่อดังกล่าวเริ่มถูกลบล้าง เมื่อหญิงชาวอังกฤษคนหนึ่งอาจหาญปีนขึ้นภูเขาลูกนี้ และทุกวันนี้นักปีนเขาราวครึ่งหนึ่งจาก 400,000 คนที่มาปีนภูเขาฟูจิในแต่ละปีเป็นผู้หญิง
ปราสาทโอซาก้า (Osakajo) : เมืองโอซาก้า
ปราสาทโอซาก้าปัจจุบันสูง 55 เมตร มี 5 ส่วน 8 ชั้น เครื่องประดับหลังคาและภาพเสือบนกำแพงตัวปราสาทและหลายๆส่วนลงทองสีอร่ามสวยงาม (ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกสำคัญของประเทศ) บนหอคอยชั้น 8 ของ Tenshukaku ท่านสามารถมองเห็นทิวทัศน์โดยรวมของ เมืองโอซาก้าได้อย่างชัดเจน ในแต่ละปีจะมีนักท่องเที่ยวจากทั้งในและนอกประเทศมาเยือนปีละราว 1-3 ล้านคน
นอกจากตัว Tenshukaku อันงดงามแล้ว ภายในตัวปราสาท ยังมีนิทรรศการแสดงหลักฐาน ภาพเขียน เครื่องแต่งกายโบราณ ฯลฯที่เกี่ยวข้องกับประสาทและตระกูล Toyotomi อยู่ ส่วนบริเวณรอบๆปราสาทก็เป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีดอกไม้ใบไม้งามสะพรั่งในทุกๆฤดู เป็น ที่พักผ่อนหย่อนใจของชาวเมืองด้วย
ฟุราโน (Furano)
แม้จะเป็นเมืองเล็กๆ ที่เกือบจะถูกกลืนพื้นที่เข้าไปในรวมอยู่กับเมืองใหญ่ที่อยู่รอบข้างแต่ฟูราโนก็้เป็นเมืองที่มี ีความสำคัญในฐานะเมืองแห่งการท่องเที่ยว โดยเฉพาะในช่วงฤดูกาลดอกไม้บาน ซึ่งทั่วทั้งเมืองจะเต็มไปด้วย ทุ่ง ดอกลาเวนเดอร์ (Lavender Fields) และดอกไม้นานาพันธุ์ รวมถึงผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ และบำรุงผิวพรรณชั้นยอด ที่สกัดกลิ่นและสารอันเป็นประโยชน์จากดอกไม้สวยๆ ทั้งหลาย แต่สำหรับฤดูกาลอันหนาวเย็นอย่าง ฤดูหนาวเมืองฟูราโนยังมีกิจกรรมสนุกพร้อมต้อนรับนักท่องเที่ยวอยู่จนสิ้นฤดูกาลเช่นกัน คิโยมิซุเดระ (Kiyomizu Temple) วัดซึ่งมีวิหารใหญ่ ตั้งอยู่บนไหล่เขา รองรับด้วยเสาไม้มหึมา โดยระเบียง อันเป็นเวทีร่ายรับนั้นยื่นชะโงกเงื้อมเหนือหุบเหว คนญี่ปุ่นจะเปรียบเทียบผู้ที่ต้องเสี่ยงครั้งสำคัญในชีวิตว่าเหมือนกับการ กระโดดลงมาจากระเบียงแห่งนี้
จากวิหารใหญ่วัดคิโยมิซุ มีบันไดเดินลงสู่น้ำตก โอะโตวะโนะทาคิ เชื่อกันว่าถ้าใครมีโอกาสได้จิบน้ำตกที่นี่ก็จะมีสุขภาพดี
หากเดินขึ้นไปอีกไม่ไกลนักสู่อีกด้านหนึ่งของหุบเขาคุณจะเห็นเจดีย์เล็กองค์หนึ่งตั้งอยุ่ท่ามกลางทัศนียภาพงามตาของไหล่เขาทาง สู่พระราชวังอิมพีเรียล ถ้าบ่ายหน้าไปทางตะวันตกและย้อนกลับมาข้ามแม่น้ำคาโมงาวะ ก็จะเห็นพระราชวังอิมพีเรียลแห่งเกียวโต สมเด็จพระจักรพรรดิเสด็จแปรพระราช ฐานที่นี่ พระราชวังที่เกียวโตเป็นวังหลวงแห่งที่สองที่มีการสร้างขึ้น หมู่อาคารปัจจุบันเพิ่งสร้างในกลางศตวรรษที่ 18 ซึ่งไม่สบอารมณ์ชาวเกียวโตผู้เคร่งครัดนัก ทว่าพระที่นั่งบรมราชาภิเษก ซึ่งยืนตระหง่านปกคลุมด้วยยอดหลังคาเนื้อไม้สนแผ่กว้างเบื้องหน้าลานหินอัน เงียบกริบนั้น สำแดงถึงพระราชบารมีแห่งองค์จักรพรรดิ พระที่นั่งสร้างตามแบบชินเด็น โดยมีระเบียงทางเดินคลุมหลังคาเชื่อมอาคารทุกหลัง
ที่มา http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1444648
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น