Yakuza แปลว่าอะไรกันแน่??

คำว่า “ยากูซ่า” นั้นมาจากการเล่นไพ่ของญี่ปุ่น Oicho-Kabu (เล่นกับ hanafuda หรือไพ่ kabufuda) คล้ายคลึงกับไพ่แบบคาร่าที่นิยมเล่นในฝรั่งเศส ค่าของไพ่จะถูกบวกเข้าด้วยกัน และตัวเลขสุดท้ายของผลรวมจะถูกนับเป็นคะแนน ไพ่ที่ถือในมือที่แย่ที่สุดในเกมส์คือ ชุดของเลข 8 ,9 และ 3 ซึ่งจะให้ค่ารวมกันเท่ากับ 20 และคะแนนก็จะได้เท่ากับศูนย์นั่นเอง (ตัวเลขสุดท้ายของ 20 คือ 0 ) รูปแบบการนับดั้งเดิมของญี่ปุ่นนั้น เรียกเลขเหล่านี้ว่า ยา กู และซ่า ตามลำดับ (8 9 และ 3) ดังนั้นจึงเป็นต้นกำเนิดของคำว่า “ยากูซ่า” นั่นเอง

พวกยากูซ่าเลือกใช้ชื่อนี้เพราะว่า คนที่ถือไพ่ ยา-กู-ซ่า ในมือนั้นต้องการทักษะมากที่สุด (เพื่อตัดสินคู่ต่อสู้ เป็นต้น) และเป็นผู้ที่มีโชคน้อยที่สุดเพื่อที่จะชนะ ดังนั้นผู้ที่เป็นเลิศ และชำนาญเท่านั้นที่จะสามารถมีพรสวรรค์ในการแก้เกมส์เพื่อให้ชนะได้ ชื่อยากูซ่านี้ยังได้ถูกใช้เพื่อแสดงถึงความโชคร้ายที่อาจจะได้รับหากทำการต่อต้านกลุ่มด้วย

ในการนับเลขของญี่ปุ่นสมัยใหม่นั้น 8 9 และ 3 อ่านออกเสียงว่า “ hachi – kyu – san” ซึ่งเป็นชื่อที่ในบางครั้งยากูซ่า ก็ถูกเรียกในปัจจุบันนี้

พวก yakuza อยู่ที่ไหนกันนะ??

ซอยหรือถนน Shinjuku เป็นสถานที่นัดพบของพวกยากูซ่าที่มีชื่อเสียงในปัจจุบัน ต้นกำเนิดของยากูซ่าญี่ปุ่นนั้นไม่ได้มีอย่างเดียว องค์กรยากูซ่าได้พัฒนามาจากรากฐานของสังคมดั้งเดิมญี่ปุ่นที่แตกต่างกันไป ในส่วนต่อมาจากยุคศักดินาของญี่ปุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุค Edo (1603-1837) อำนาจอันชอบธรรมของพวกขุนนางในระบบศักดินาได้เปลี่ยนอำนาจจากเจ้าของที่ดินไปสู่ระบบภาษีเกี่ยวกับสินค้าที่อยู่บนที่ดินซึ่งครอบคลุมมากกว่า ซึ่งโดยมากจะได้แก่ ข้าว พวกซามูไรเริ่มที่จะได้รับค่าตอบแทนเป็นข้าวซึ่งพวกเขาจะเอาไปขายในตลาดเพื่อแลกกับเงินสด แทนที่จะได้รับเงินเดือนโดยตรง ซามูไรจะทำงานเพื่อเป็นทหารอาชีพในระหว่างสงคราม และเป็นข้าราชการ หรือฝ่ายบริหารในระหว่างที่บ้านเมืองสงบ ระหว่างยุค Edo นั้น ซามูไรส่วนใหญ่จะไม่ได้ไปเกี่ยวข้องกับที่ดินนัก และได้เริ่มต้นที่จะอาศัยอยู่รอบ ๆ ปราสาทของขุนนาง

ในเวลาเดียวกัน การรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคมได้กลายมาเป็นความรับผิดชอบของสมาชิกในสังคมมากกว่าจะเป็นของพวก daimyo (ขุนนาง) นี่เป็นลักษณะเด่นเฉพาะของเมืองต่าง ๆ ที่อยู่นอกเมืองหลวง ดังที่รัฐบาลยุค Edo ได้อนุญาตให้มีปราสาทสำคัญเพียงปราสาทเดียวในแต่ละจังหวัด แม้ว่าพวกยากูซ่าจะยืนยันว่าต้นกำเนิดของพวกเขาเป็น โรบินฮูดญี่ปุ่น และเป็นผู้ให้ความคุ้มครอง แต่นักวิชาการบางคนค้นพบว่าต้นกำเนิดของพวกเขาเริ่มต้นที่ kabukimono (พวกขี้เมา) หรือยังเป็นที่รู้จักว่าเป็น hatamoto yakko (คนรับใช้ของโชกุน) กลุ่มคนเหล่านี้เป็น ronin เป็นพวกซามูไรที่ไร้เจ้านาย มักจะทำทรงผมและการแต่งตัวแปลกๆ มีกิริยาที่รุนแรง พูดจาด้วยคำหยาบคาย และมีคำแสลงเฉพาะ มักจะถือดาบยาว และคุกคามประชาชนทั่วไป

อย่างไรก็ตามต้นกำเนิดของยากูซ่าบางอย่างนั้นมาจากกลุ่มตำรวจประชาชนซึ่งรู้จักกันว่าเป็น machi yakko (คนรับใช้เมือง) ซึ่งมาจากการบังคับให้เป็นไปตามกฎหมาย และปกป้องคุ้มครองสังคมจากผู้ก่อกวน กลุ่มคนเหล่านี้มีหลายระดับแตกต่างกันไป ซึ่งมักจะประกอบด้วยผู้ใช้แรงงาน และพวกนักเลงในชุมชนนั้น บางครั้งคนเหล่านี้ยังรวมถึง ronin* หนึ่งคนหรือมากกว่านั้น หรือมีเพียง samurai ที่ได้รับอนุญาตใช้ถือดาบอย่างเป็นทางการก็ได้ พวกเขามักจะทำการต่อสู้กับพวกโจรผู้ร้าย และแกงค์ต่าง ๆ เพื่อปกป้องชุมชนของพวกเค้า ในเมืองที่ใหญ่กว่า กลุ่มต่าง ๆ เหล่านี้ก็มักจะเกิดมีขึ้นในเวลาพร้อม ๆ กัน และพวกเค้ามักจะต่อสู่กันเพื่อดินแดน เงินตรา และอำนาจ และนี่เป็นต้นกำเนิดของแนวหนังและละครทีวีอันมีชื่อเสียงของญี่ปุ่น ที่ไปโด่งดังในประเทศตะวันตก โดยหนังของ Akira Kurosawa ซึ่งเรียกกว่า Yojimbo ยากูซ่ามาจากการดำเนินการของทั้ง machi-yakko และ kabukimono การเรียกค่าคุ้งครองสามารถเห็นได้จาก machi –yakko แต่ด้านแฟชั่นอันมีสีสัน และภาษานั้นได้รับมาจากธรรมเนียมของ kabukimono

* ronin = หมายถึง ซามูไรที่มีฝีมือในยุคศักดินาของญี่ปุ่น (1185–1868) ซึ่งเป็นซามุไรที่ไร้สังกัด เช่น เจ้านายของเขาเสียชีวิต หรือปราสาทที่เคยเป็นที่พำนักถูกทำลาย ก็จะกลายเป็น ronnin

Yakuza ในปัจจุบัน?

ยากูซ่าหรือที่เรียกกันว่า “gokudo” นั้นเป็นสมาชิกของกลุ่มอาชญากรรมที่ก่อตั้งขึ้นมาตั้งแต่สมัยโบราณในประเทศญี่ปุ่น ในปัจจุบันนี้ ยากูซ่าเป็นปรากฎการณ์ของกลุ่มอาชญากรรมที่ใหญ่ที่สุดในโลก สื่อตะวันตกนั้นในบางครั้งเรียกกลุ่มนี้ว่า “มาเฟียญี่ปุ่น”

ความรุ่งเรืองและความเสื่อมลงของอำนาจของยากูซ่านั้นจะเป็นไปตามกระแสของสังคมญี่ปุ่น จำนวนสมาชิกหลักของยากูซ่ามีจำนวนประมาณ 80,000 – มากกว่า 110,000 คน ในช่วงเวลาตั้งแต่ปี 1945-1996 เจ้าหน้าที่บางคนเชื่อว่าตำรวจแห่งชาติของญี่ปุ่นมักจะนับจำนวนยากูซ่าน้อยกว่าความเป็นจริง เพราะไปนับเพียงจำนวนสมาชิกที่อยู่ในบัญชีที่ยึดได้เท่านั้น หรือ ที่บันทึกจากรายงานของตำรวจสืบราชการลับ เช่น เดียวกับมาเฟียซิซิเลียนที่อยู่ในอิตาลี และองค์กรอื่นๆ ยากูซ่านั้นถูกสร้างขึ้นมาในรูปแบบครอบครัว

Yakuza มี 2 ประเภท คือ
1. Family Yakuza หรือ ยากูซ่าที่มีการปกครองในแบบครอบครัว แบ่งอันดับชั้นตามผลงาน หรือจากการแต่งตั้งจากหัวหน้าใหญ่ การปกครองจะมีนายใหญ่ที่เรียกว่า "พ่อใหญ่" อันดับต่อมาคือ "พ่อเล็ก" และต่อมาคือ "ลูก ๆ " โดยสมาชิกทุกคนไม่มีคำว่า "กลัวตาย" และพร้อมจะรับคำสั่งจากพ่อใหญ่ โดยจะไม่ทำให้เกิดการผิดพลาด การจะเข้าร่วมเป็นสมาชิกใหม่ของกลุ่มนี้จะมีการดื่มสาเกสาบานจากแก้วเดียวกันด้วย

2. Lone Yakuza หรือ ยากูซ่าไร้สังกัด จะไม่ขึ้นอยู่กับกลุ่มใด หรืออาจจะมีการรวมกลุ่มเล็ก ๆ เท่านั้นโดยไม่มีการปกครองหลายชั้นเหมือนอย่างแรก แต่จะเป็นผู้มีอิทธิพลที่คอยเก็บค่าคุ้มครอง

 กิจกรรมของยากูซ่าที่ทำในทุกวันนี้

  กิจกรรมส่วนใหญ่ของยากูซ่าในปัจจุบันนี้สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดจากยุค เริ่มต้นของยุคศักดินา เริ่มต้นคือ ยากูซ่านั้นไม่ได้เป็นสังคมลับ ๆ เหมือนกับมาเฟียอิตาเลียน หรือมาเฟียจีน องค์กรยากูซ่ามักจะมีสำนักงานซึ่งมีกระดานไม้ที่ประตูหน้า ซึ่งแสดงชื่อกลุ่มของตัวเองอยากเปิดเผย สมาชิกมักจะใส่แว่นตาดำและชุดสูทที่มีสีสัน (katagi) ทำให้คนทั่วไปรู้ ได้ว่าพวกเขามีอาชีพอะไร
แม้ว่าแนวทางการดำเนินชีวิตของพวกยากูซ่าจะแตกต่างจากพลเมืองโดยทั่ว ๆ ไป อย่างเห็นได้ชัด ความเหย่อหยิ่ง และท่าทางหยาบกระด้างของพวกยากูซ่านั้นก็ยังแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดจากชาวญี่ปุ่นที่มีท่าทางสงบเสงี่ยมและไม่อวดดีในการดำเนินการทำธุรกิจของตน ในบางครั้งยากูซ่าก็จะแต่งตัวเหมือนคนปกติทั่วไป แต่เมื่อมีความจำเป็นพวกเขาก็จะโชว์รอยสักเพื่อบ่งบอกสังกัดที่ตัวเองอยู่ ในบางครั้งพวกเขายังสวมเข็มกลัดเครื่องหมายบนคอเสื้อนอกของพวกเขา

จนถึงปัจจุบันนี้ รายได้หลักของยากูซ่านั้นมาจากการเรียกค่าคุ้มครองในแหล่งการค้า สถานบันเทิง ย่านโสเภณี ทั้งนี้เนื่องมาจากธุรกิจเหล่านี้เป็นธุรกิจที่ยากต่อการขอความช่วยเหลือจากตำรวจ และตำรวจญี่ปุ่นเองก็ลังเลใจที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการภายในสังคม เช่น แหล่งชอปปิ้ง โรงเรียน หรือ มหาวิทยาลัย และย่านกลางคืน ด้วย ในความหมายนี้ยากูซ่ายังคงเข้าไปเกี่ยวข้องกับองค์กรกึ่งถูกกฎหมาย ตัวอย่าง เช่น หลังจากแผ่นดินไหวที่โกเบ Yamaguchi-gumi ผู้ซึ่งมีสำนักงานใหญ่อยู่ในโกเบ ได้ย้ายตัวเองมาจัดให้บริการบรรเทาภัยพิบัติ (ซึ่งรวมถึงการใช้เฮลิคอปเตอร์) และเรื่องนี้สื่อก็ได้รายงานว่า รัฐบาลญี่ปุ่นนั้นให้ความช่วยเหลือต่อกรณีนี้ช้ากว่า ด้วยเหตุผลนี้เอง ยากูซ่าจำนวนมาก มองว่ารายได้ของพวกเขาเป็นเงินเก็บของภาษีในระบบขุนนาง บ่อยครั้งที่ยากูซ่ามักจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับชาวญี่ปุ่นในรูปของการขู่เข็ญเอาเงิน หรือที่เรียกว่า sakaiya หรือที่รู้จักกันดีว่า "การเรียกค่าคุ้มครอง"

แทนที่จะคุกคามธุรกิจเล็ก ยากูซ่ายังคุกคามการประชุมของผู้ถือหุ้นในบริษัทใหญ่ ๆ ด้วย พวกยากูซ่ามักจะกลัวผู้ถือหุ้นสามัญซึ่งทำในนามของพวกยากูซ่าซึ่งได้รับสิทธิที่จะเข้าประชุมโดยการซื้อหุ้นจำนวนน้อย ๆ พวกยากูซ่ายังเข้าไปเกี่ยวพันกับการแบลคเมล การใส่ร้าย หรือข้อมูลที่น่าอับอายทั้งหลายเกี่ยวกับการดำเนินการของบริษัทหรือผู้นำ ครั้งหนึ่งพวกยากูซ่าได้รับตำแหน่งในบริษัทเหล่านี้ เพราะกุมความลับ หรือเรื่องอื้อฉาวภายในบริษัทไว้

ยากูซ่ายังเกี่ยวข้องกับที่ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และธนาคารโดยผ่านทาง jiageya “Jiageya” นี้มีความชำนาญพิเศษในการติดต่อให้เจ้าของที่ดินรายเล็ก ๆ ขายทรัพย์สินของพวกเขา เพื่อที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์สามารถเข้ามาดำเนินการแผนการพัฒนาที่ดินได้มากขึ้น ยุคเศรษฐกิจฟองสบู่ของญี่ปุ่นเมื่อยุค 1980 นั้น ธนาคารสาขาย่อย ๆ ตำหนิว่ายุคฟองสบู่เป็นผลมาจากการแสวงหากำไรเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์นั่นเอง หลังจากการล่มสลายของยุคฟองสบู่ ผู้จัดการธนาคารสำนักงานใหญ่ในนาโกยานั้นถูกลอบสังหาร และการแสวงหากำไรส่วนมากนั้นแสดงให้เห็นว่าธุรกิจธนาคารมีส่วนเกี่ยวข้องทางอ้อมกับพวกนักเลงหัวไม้ชาวญี่ปุ่น

อย่างไรก็ตามพวกโจรหรือขโมยไม่ได้ถูกยอมรับว่าเป็นกิจกรรมที่ถูกต้องสมควรของพวกยากูซ่า ตรงนี้เป็นแนวคิดที่เห็นว่ากิจกรรมของยากูซ่านั้นเป็นแบบกึ่งเปิดเผย ยากูซ่านั้นมักจะไม่ดำเนินการทำธุรกิจที่แท้จริงด้วยตัวเขาเอง ตัวอย่างเช่น ธุรกิจหลัก ๆ เช่น การค้าขาย การปล่อยเงินกู้ หรือบ่อนการพนันที่ดำเนินการโดยพวกที่ไม่ได้เป็นยากูซ่า ผู้ดำเนินการกิจการเหล่านี้จะเป็นคนจ่ายค่าคุ้มครองให้ยากูซ่าเพื่อให้ดูแลกิจการของพวกเขา

นอกจากนั้นยังมีหลักฐานด้วยว่ายากูซ่าว่าเข้าไปเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมระหว่างประเทศ มีนักโทษที่มีรอยสักว่าเป็นยากูซ่าอยู่ในคุกประเทศต่างๆในเอเชียจำนวนมากที่ถูกจับในข้อหาว่าเป็นอาชญากรค้าขายยาเสพติด และการลักลอบขนอาวุธเถื่อน ในปี 1997 มีสมาชิกยากูซ่าคนหนึ่งถูกจับในข้อหาลอบเอาเฮโรอีน 4 กิโลกรัมเข้าไปใน แคนาดา ในปี 1999 มาเฟียชาวอิตาเลียน-อเมริกันคนหนึง คือ Mickey Zaffarano แอบได้ยินการพูดคุยเกี่ยวกับการแสวงหากำไรจากการขายหนังสือลามก และยากูซ่าอีกคนหนึ่งกำลังนำผู้หญิงเชื้อสายยุโรปและเอเชียเข้าญี่ปุ่นโดยล่อลวง และบังคับให้ผู้หญิง

รอยสักของยากูซ่า

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ยากูซ่าจะสักรอยสักไว้ที่ตัว ที่มาของรอยสักของยากูซ่านี้มาจาก Bakuto พวกเขามักจะสักวงแหวนสีดำรอบ ๆ แขนเพื่อแสดงถึงอาชญากรรมแต่ละครั้งที่ได้ทำลงไป สุดท้ายแล้วมันได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ของความเข้มแข็ง มันอาจจะต้องใช้เวลาสักมากกว่า 100 ชั่วโมงเพื่อที่จะทำการสักทั้งหลัง รอยสักนั้นเคยเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าคุณเต็มใจที่จะเข้าร่วมในสังคม กฎเกณฑ์ และแบบแผน แต่ในปัจจุบันนั้นแสดงให้เห็นถึงสังกัดที่คุณอยู่

พิธีของพวกยากูซ่า

Yubitsume หรือการตัดนิ้ว นั้นเป็นรูปแบบของการทรมานตัวเองเพื่อลบล้างความผิด หรือการขอโทษ ถ้าหากนักการพนันไม่สามารถจ่ายหนี้ หรือสิ่งอื่นที่ใช้แทนเงินได้ พวกเขาเหล่านั้นจะถูกตัดปลายนิ้วก้อยออก ซึ่งเป็นการทำร้ายมือ และไม่ให้คนนั้นสามารถถือดาบหรืออาวุธได้เช่นเดียวกับเมื่อก่อน และยังเป็นการทำให้คนทั่วไปเห็นด้วยว่าหากไม่ยอมชำระหนี้ จะได้รับโทษอย่างที่เห็น ตั้งแต่นั้นมาการพนันก็ถูกห้ามไม่ให้เล่นในประเทศญี่ปุ่น

ต้นกำเนิดของการตัดนิ้วนี้มาจากแบบอย่างดั้งเดิมของการถูกดาบญี่ปุ่น สามนิ้วด้านล่างของแต่ละมือถูกใช้เพื่อจับดาบให้แน่น และมีนิ้วโป่งและนิ้วชี้จับแบบหลวมๆ หากเคลื่อนย้ายนิ้วจะเริ่มต้นด้วยนิ้วก้อยยกมือขึ้นไปสู่นิ้วชี้จะทำใหความสามารถในการถือดาบอ่อนแอลง แนวคิดก็คือหากคนที่จับดาบได้ไม่ถนัดแล้วเขาก็ต้องมองหาความคุ้มครองจากคนอื่น การกระทำนี้ได้ทำเพื่อเป็นการขอโทษต่อการไม่เชื่อฟัง และสามารถทำเพื่อชดเชยการกระทำผิดอื่นๆ แต่ก็สามารถทำเพื่อปกป้องรักษาชีวิตลูกคนหนึ่งของคนที่ถูกตัดนิ้วด้วย

   เมื่อใดคุณทำในสิ่งที่ Kumicho ไม่ชอบ คุณจะต้องไปหาของมีคมมา ตัดปลายนิ้ว ห่อมันในกระดาษ และส่งมันไปที่ Kumicho และขอร้องเขาเพื่อให้อภัย ถ้ามันเป็นครั้งแรกที่คุณตัดปลายนิ้วก้อย หลังจากนั้นครั้งต่อไปจะกลายมาเป็นนิ้วก้อยอีกข้าง ด้วยเหตุนี้คุณจะเห็นว่าสมาชิกยากูซ่าหลายคนที่นิ้วหายไปหลายนิ้ว

นอกจากนั้นรูปแบบของการทรมานตัวเองเพื่อล้างความผิดในรูปแบบที่แรงกว่าคือ “Seppuku” หรือที่เรียกว่า hara-kiri นั่นคือการฆ่าตัวตายด้วยการคว้านท้อง พวกทหารและซามูไรญี่ปุ่นก็ต้องทำเช่นนี้หากทำงานของตัวเองล้มเหลว ในบางครั้งยากูซ่าก็ต้องทำ seppuku ด้วย

อีกพิธีหนึ่งของยากูซ่าที่สำคัญคือ พิธีการดื่มสาเกร่วมกัน การทำเช่นนี้เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่ความผูกพันของความเป็นพี่น้องระหว่างสมาชิกภายในของยากูซ่า หรือระหว่างกลุ่มยากูซ่าด้วยกันเอง

เมื่อสมาชิกยากูซ่าเล่นไพ่ Oicho-kabu ด้วยกัน พวกเขามักจะถอดเสื้อ และเอาเสื้อมาพันไว้รอบเอว การทำเช่นนี้เพื่อทำให้เห็นรอยสักทั้งร่างกายของพวกเขา น้อยครั้งที่สมาชิกยากูซ่าจะทำโชว์รอยสักให้กับคนอื่นได้เห็น พวกเขาจะปกปิดมันไว้ ไม่แสดงต่อที่สาธารณะ โดยการใส่เสื้อแขนยาว และใส่เสื้อที่มีคอสูง

"katagi" คืออะไร
Katagi มีความหมายที่ตรงกันข้ามกับ "yakuza" ซึ่งทุกคนที่ไม่ใช่ yakuza ก็คือ katagi และในข้อห้ามหนึ่งของ yakuza ก็คือห้ามฆ่า katagi

ทำอย่างไร yakuza จึงจะเป็นที่ยอมรับของกลุ่ม
ใครต่อใครก็สามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าคนไหนเป็น yakuza ที่มีตำแหน่งระดับล่างที่มาจาก katagi คนทั่วไปสามารถพบเห็นพวกเขาได้ทั่วไป ซึ่งอาจจะสังเกตจากการแต่งตัว หรือการสัก หรือจำนวนนิ้วมือ หรือ เราสามารถดูได้จาก "daimon" หรือเครื่องหมายบอกตำแหน่ง สำหรับสมาชิกตำแหน่งเล็ก ๆ นั้นก็จะมีการติดเครื่องหมายประจำกลุ่มไว้ที่ปกเสื้อ แต่สำหรับผู้ที่มีตำแหน่งสูง ๆ นั้นเครื่องหมายอาจจะทำด้วยทองคำ แต่สำหรับ yakuza ที่มีตำแหน่งระดับหัวหน้านั้นยากที่จะบอกได้ว่าเป็นใคร แต่จะรู้กันเฉพาะในกลุ่มของพวกเขาเท่านั้น

กลุ่มใหญ่ของ yakuza โดยทั่วไปมี 4 ประเภท โดยแบ่งจากแหล่งรายได้ของ yakuza

"Bakuto" คือ นักพนัน มีทั่วไปในญี่ปุ่นมาตั้งแต่สมัยโบราณ จะอยู่ตาม บ่อนพนัน bakuto yakuza อาจจะเป็นเจ้าของบ่อน หรือเป็นผู้คุ้มครองเจ้าของบ่อน ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องเป็นนักพนันตัวยงด้วย นอกจากจะคุ้มครองบ่อนแล้วยังคุ้มครองบาร์, เล้าท์, และตามทวงหนี้เป็นต้น
"Tekiya" คือ yakuza ที่คอยเก็บเงินจากพ่อค้าแม่ค้าที่เปิดแผงขายของตามงานเทศกาลต่าง ๆ ที่มักจะมาชุมนุมเพื่อขายของในงาน Tekiya yakuza ก็มักจะมาจากอดีตหัวหน้าพ่อค้านั่นเอง หาเงินโดยการคุ้มครองทำเลขายของ ของพ่อค้าแม่ค้าที่จ่ายเงินให้และไม่ให้ใครมาล้ำเขต หรือแย่งที่ขายของ โดยบางกลุ่มจะมีการจ้างคนเก็บกวาดร้านค้าให้พ่อค้าแม่ค้าหลังจากงานเลิกด้วย
"Uyoku" คือ กลุ่มนักการเมือง พวกเขาคือคนที่เป็นชาตินิยม, หัวโบราณ อนุรักษ์นิยม, ผู้ที่จงรักษ์ภักดิ์ดีต่อจักพรรดิ์ และเกลียดระบอบคอมมิวนิส์ พวกเขาเชื่อว่าสงครามแฟซิฟิกเป็นการกระทำเพื่อปกป้องเอเชียจากการล่าอาณานิคมของพวกตะวันตก ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายพื้นฐานของ Uyoku yakuza ส่วนแหล่งเงินทุนที่พวกเขาได้รับนั้นไม่ทราบที่มาและเป็นความลับ แต่มีการลือกันว่า Uyoku yakuza ได้รับเงินสนับสนุนจากนักการเมือง
"Gurentai" คือ นักเลง, อันธพาล, วายร้าย, ผู้ร้าย, ฆาตกร, อาชญากร Bakuto และ Tekiya yakuza มีกฎข้อบังคับของแก๊งที่สืบต่อกันมายาวนาน แต่สำหรับ Gurentai yakuza พวกเขาไม่มีกฎหรือนโยบายของแก๊ง ดังนั้นจึงทำทุกอย่างเพื่อเงินเท่านั้น ไม่ว่าใครก็สามารถจ้าง Gurentai yakuza ทำสิ่งที่ต้องการได้ทั้งนั้น

Yakuza ดูเหมือนจะยุ่งเกี่ยวกับสิ่งไม่ดี ๆ ทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่ yakuza ไม่ทำ คือ....?
วงการค้ากาม, ยาเสพติด, ข่มขู่ และ การก่อกวน ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นงานของ yakuza แต่สิ่งที่ yakuza จะไม่ทำก็คือ "ปล้น" ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่หน้าอับอาย

Yakuza เกลียดอะไรมากที่สุด?
Yakuza เกลียดการดูถูกที่สุด และกลัวการขายหน้าที่สุด

ถ้าโดน yakuza คุกคาม จะหนีอย่างไร?
จ้าง yakuza กลุ่มอื่นให้ช่วยคุ้มครอง และเขาจะช่วยเจรจาต่อรอง และยังสามารถช่วยไกล่เกลี่ยปัญหาต่าง ๆ ให้คุณได้ แต่แน่นอนว่าเขาไม่ทำให้ฟรี ๆ และอาจจะต้องจ่ายในราคาที่สูงมาก ๆ จนกว่าเขาจะพอใจ แต่ก็ยังดีกว่าจะต้องหนีหัวซุกหัวซุน และเสียทรัพย์สินอื่น ๆ อีก

ภาษา Yakuza(คำแสลง)

Chaka/Hajiki = ปืนพก
Kagechofu = เงินประกันตัวลูกสมุนที่โดนจับ
Kiritori = การทวงหนี้
Kumicho = คนที่เป็นใหญ่ที่สุดในแก๊ง "พ่อ"
Kyoudai = ตำแหน่งรองจากพ่อ "พี่ชาย"
Musho = คุก
Nomiya = บาร์
Ojiki = ลุง (พี่ชายของพ่อ)
Otsutome = การกักขัง
Oyaji = พ่อ
Senso = การต่อสู้ระหว่างแก๊ง
Waka-gashira = หัวหน้ารองคอยปกครองลูกน้องในแก๊ง
Yusuri = หักหลัง     Dosu = katana หรือดาบซามูไร
Fuda = ค้นหา / สั่งจับ
Kanbu = สมาชิกผู้มีอำนาจบริหารในแก๊งที่ได้รับอนุญาตให้ติดเข็มกลัดทองคำ
Satsu/Pori = ตำรวจ
Shabu = ยาเสพติด
Shatei = น้องเล็ก
Shatei-gashira = น้องของหัวหน้าแก๊งมีอำนาจมากในแก๊ง แต่น้อยกว่าหัวหน้าแก๊ง
Shima = อาณาเขตคุ้มครอง
Teuchi = สงบศึกชั่วคราว
Tsutsumotase
badger game
Wakashu = ลูก

ที่มา http://www.japankiku.com/tour/yakuza.htm

Tokyo Tower

หลาย ๆ คนที่เป็นแฟนละครญี่ปุ่นคงจะเห็นละครหลาย ๆ เรื่องมีฉากของ Tokyo Tower ในหลาย ๆ ฉาก และใครที่เคยไปเที่ยวญี่ปุ่นมาแล้วก็แน่นอนว่าถ้าไปเที่ยวโตเกียวก็ต้องมีภาพที่ถ่ายคู่กับ Tokyo Tower อย่างแน่นอน แล้วจะมีสักกี่คนที่รู้จักประวัติความเป็นมาของเจ้าหอคอยสีแดงขาวนี้
      หลังสงครามในปี  1950,ประเทศญี่ปุ่น  มองหาอนุสาวรีย์ เพื่อมาเป็นสัญญาลักษณ์ เพื่อแสดงถึงอำนาจอิทธิพลทางเศรษฐกิจของโลก,และยังถูกสร้างให้เป็นสถานีถ่ายทอดสัญญาณโทรทัศน์  และวิทยุอีกด้วย.ดูเหมือนว่าหอคอยโตเกียวจะได้รับแรงบันดาลใจจากประเทศตะวันตก  โดยความตั้งใจของรัฐบาลโตเกียว,ที่จะสร้างหอคอยสูงขนาดใหญ่แบบหอสูงที่กรุงปารีส หอคอยโตเกียวถูกสร้างด้วยบริษัท Takenaka  โดยสร้างจากสถาปัตยกรรมแบบโบราณของชาวญี่ปุ่น  ที่เน้นถึงความแข็งแรง และเหนียวแน่น  และโครงสร้างเสร็จในปี  1958  ใช้เงินในการก่อสร้างกว่า  2.8 พันล้านเยน .เป็นหอคอยขนาดยักษ์มีความสูงกว่า  333 เมตร.และถูกบันทึกลงในหนังสือระดับโลกมากมาย  .ตัวอาคารประกอบด้วยโครงสร้างเหล็กกล้า และมีความสูงกว่า  หอ Eiffel  ถึง  13  เมตร  หอคอยโตเกียวยังเป็นเหมือนเส้นขอบฟ้าของกรุงโตเกียว.จากที่ไม่เคยมีอนุสาวรีย์ที่มีชื่อเสียงระดับสากล  แม้ว่าจะใช้เหล็กกล้าอันก้าวหน้า  แต่ก็ยังหนักกว่าครึ่งของ  Sibling  ของประเทศฝรั่งเศส (ประมาณ  4000  ตัน) และเป็นหนึ่งใน  21  อนุสาวรีย์หอคอยที่ยิ่งใหญ่ของโลก ("The World Federation of Great Towers," ) อีกด้วย

มี  9  สถานีโทรทัศน์และ  5  สถานีวิทยุใช้ที่นี่เป็นหอการกระจายสัญญาณ  หอคอยโตเกียวนี้เป็นจุดสนใจของนักท่องเที่ยวมากกว่าศิลปะน่าเบื่อ ๆ  ซะอีก รอบ ๆ หอคอยโตเกียว  มีต้นช้าปลูกรอบ ๆ   และชั้นหนึ่งทำเป็น พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ (Ocean world ) มีพันธุ์ปลามากกว่า  50,000  ชนิด ชั้น3เป็น พิพิธภัณฑ์ขี้ผึ้ง  แสดงเกี่ยวกับความลึกลับของการเดินทางรอบโลก.และชั้นที่4  เป็นหอศิลป์ (Art  Gallery) เราสามารถส่องกล้องที่ทางหอคอยโตเกียวทำขึ้นชมวิวทิวทัศรอบ ๆ เมืองได้อีกด้วยด้วยมีจุดส่องกล้อง  2  จุด  คือจุดหลัก สามารถส่องชมวิวได้ไกลกว่า  150  เมตร  และจุดพิเศษ จะสามารถส่องได้ไกลกว่า  250  เมตรด้วยเฉพาะอย่างยิ่งจะในช่วงฤดูหนาวสามารถเห็นวิวที่ทัศน์ที่สวยงาม  อย่างถูเขาฟูจิที่ปกคุมไปด้วยหิมะ,ถูเขา Hakoneถูเขา Tsukuba ได้อีกด้วย หอคอยโตเกียวสามารถสังเกตเห็นได้จากระยะไกล  เพราะมีจุดเด่นที่หลอดไฟขนาดใหญ่กว่า  164  ดวง  ประดับด้วยสีสันต่าง ๆ ทุกวันนี้หอคอยโตเกียวถูกสร้างมากว่าครึ่งศตวรรษแล้ว  เป็นสถานที่แพร่สัญญาณโทรทัศน์.มีการวางแผนสร้างหอคอยสูงที่  ไซตามะ  เพื่อแสดงถึงเมืองหลวงแห่งใหม่ของประเทศญี่ปุ่นซึ่งจะมีความสูงถึง  500  เมตร  และทุกวันนี้บริษัทโทรทัศน์  Nippon  เป็นผู้จัดการดูแลหอคอยโตเกียว  ไม่ว่าจะเปิดอะไรขึ้นจะมีหอคอยแห่งใหม่ที่ใหญ่กว่าสูงกว่าถึง  700 เมตรก็ตามแต่เชื่อว่าหอคอยโตเกียวก็ยังเป็นที่รักของคนชาวโตเกียวต่อไป

ชั้น 1 Tokyo Tower Aquarium
มีพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่สำคัญที่สุดของประเทศญี่ปุ่น และเป็นที่นิยมที่สุดในญี่ปุ่นโดยมีปลามากกว่า 50,000 ตัวและกว่า 800 สายพันธุ์เลยทีเดียว

ชั้น 1 และชั้น 2 แหล่งรวมร้านขายของมากมาย ร้านอาหาร และร้านน้ำชา
ในชั้นนี้สามารถหาซื้อของที่ระลึกของโตเกียว และญี่ปุ่นเพื่อซื้อเป็นของฝากได้ที่นี่ และยังมีร้านอาหารอีกหลายร้านด้วย

ชั้น 3 Tokyo Tower Carnival (คาร์'นะเวิล)
"พิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้ง"
ที่ชั้นนี้สามารถเดินชมหุ่นขี้ผึ้งได้ โดยเป็นหุ่นของคนสำคัญของโลก
"โซนพิศวง (Mysterious Walking Zone)"
ที่นี่เราสามารถพบกับเทคโนโลยีแบบภาพสามมิติ ล้ำสมัย ตื่นตาตื่นใจอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

ชั้น 4 Tokyo Tower Trick Art Gallery
ห้องจัดแสดงภาพศิลปะ และเพลิดเพลินกับภาพในระบ 3 D
Government Information Display Center (Forest of Information)
ห้องแนะนำเรื่องราวเกี่ยวกับญี่ปุ่นสำหรับนักท่องเที่ยวต่างชาติโดยเฉพาะ จัดโชว์ในรูปแบบวีดีโอ เพื่อความบันเทิง
ห้องจัดแสดงนิทรรศการเกี่ยวกับสถิติ (Statistics Plaza)
เรื่องราวของประวัติศาสตร์ที่นำเสนอผ่านวีดีโอ และเกมส์คอมพิวเตอร์ เพื่อให้ง่ายแก่การเข้าใจของผู้มาเยี่ยมชม


ภาพมุมต่าง ๆ ของ Tokyo Tower

ที่มา  http://www.japankiku.com/tour/tokyotower.html

วัฒนธรรมการแยกขยะเมืองญี่ปุ่น

คนที่ไปเที่ยวญี่ปุ่นมักออกปากชมว่าเมืองญี่ปุ่นสะอาด ไม่ว่าจะเป็นตามถนนหนทางสายใหญ่ ตรอกเล็กซอยน้อย ไปจนถึงบริเวณพื้นที่สาธารณะกว้างๆ อย่างเช่น สถานีรถไฟ ชุมทางรถเมล์ ที่มีผู้คนเดินสับสนขวักไขว่ จะหาตั๋วรถเมล์ รถไฟ หรือเศษกระดาษ เปลือกผลไม้ หล่นตามพื้นสักชิ้นก็ยาก ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเสียเลย เคยเห็นบ้างเหมือนกัน แต่ชั่วครู่เดียวก็จะมีคนมาเก็บกวาดเกลี้ยงเกลาเมื่อเดินไปตามซอกเล็กซอยน้อยที่ลัดเลาะผ่านหน้าบ้านหลังบ้าน อย่างเช่นในเมืองเกียวโต ก็ยากที่จะเห็นถังขยะพูนล้น หรือถุงขยะวางรอคนเก็บแรมวันแรมคืน (หรือแรมเดือน-อย่างบ้านเรา)เขาทำกันอย่างไร มีระบบระเบียบหรือกำหนดกฎเกณฑ์อะไร ถึงได้สามารถควบคุม "ขยะ" ไม่ให้เป็นสิ่งที่น่า "แขยง" จนถึงขั้น "ขยาด" อย่างที่เป็นอยู่ในบ้านเมืองเราเรื่องขยะที่จะเล่าต่อไปนี้ มาจากประสบการณ์และข้อสังเกตส่วนตัวของข้าพเจ้า ตลอดเวลาที่พำนักพักพิงอยู่ในจังหวัดโอซากา อำเภอมิโน เป็นเวลารวมทั้งสิ้น 6 ปี ในที่พักแห่งเดียวกันโดยตลอด แม้ช่วงเวลาจะไม่ต่อเนื่องกันก็ตาม


ขยะแยกประเภท

ถังขยะในญี่ปุ่นแบ่งย่อยหลายประเภท
สร้างความงงงวยให้กับคนต่างชาติผู้ที่ไปพำนักอยู่ในญี่ปุ่นใหม่ๆ มักจะประสบปัญหาความละเอียดลออถี่ถ้วน (แบบญี่ปุ่น) ในเรื่องขยะ เริ่มตั้งแต่การแยกขยะ ซึ่งก็ต้องค่อยๆ เรียนรู้ไปเรื่อยๆ คนญี่ปุ่นเองก็ใช่ว่าจะแยกขยะกันได้ง่ายๆ บางทีเมื่อไปไถ่ถามเพื่อนบ้านญี่ปุ่นว่า ของอย่างนั้นๆ ที่ต้องการจะทิ้ง ถือเป็นขยะอะไร จะต้องทิ้งวันไหน ทิ้งอย่างไร คนญี่ปุ่นก็ส่ายหน้าเหมือนกัน แต่ทุกคนก็พยายามจะทำหน้าที่รับผิดชอบขยะของตนอย่างเต็มที่ก่อนที่จะทิ้งขยะ สิ่งปฏิกูล มูลฝอย หรืออะไรก็ตามที่ประสงค์จะทิ้ง นั้น ผู้ทิ้งจะต้องรู้จักลักษณะและธรรมชาติของขยะแต่ละชิ้น และจำแนกแยกแยะอย่างละเอียดถี่ถ้วน เริ่มตั้งแต่ประเภทใหญ่ๆ คือ

- ขยะเผาได้ (burnable garbage/ combustible)

- ขยะเผาไม่ได้ (unburnable garbage/incombustible)

ขยะเผาได้ คือ ขยะจากในครัว (ขยะเศษอาหาร) และขยะเล็กๆ น้อยๆ ในบ้าน ในชีวิตประจำวัน ขยะประเภทนี้นอกจากจะมีธรรมชาติเป็นวัสดุที่เผาไฟได้แล้ว ยังต้องมีขนาดไม่ใหญ่เกินไป คือ ต้องบรรจุลงได้ในถุงพลาสติกเนื้อหนา ขนาด 2 ลิตร หรือ 3 ลิตร ซึ่งเป็นถุงขยะมาตรฐานที่รัฐหรือเทศบาลญี่ปุ่นกำหนดใช้ทั่วประเทศ ถ้าเป็นขยะที่เผาได้แต่ขนาดใหญ่เกินจะบรรจุลงถุงมาตรฐานนี้ ก็จะถือเป็นขยะขนาดใหญ่ ต้องแยกออกไปต่างหาก หรือซื้อถุงขยะขนาดใหญ่ ประเภทถุงดำเนื้อหนา มาบรรจุให้เรียบร้อย
ขยะเผาไม่ได้ ก็คือ พวกขวดแก้ว ภาชนะแก้ว กระป๋องเครื่องดื่ม กระป๋องเหล็กวิลาส (เช่นกระป๋องบรรจุอาหาร) ขวดพลาสติกทั้งชนิดบาง (pet bottle) และพลาสติกหนา เช่น ขวดบรรจุเครื่องสำอาง น้ำยาซักล้างซักฟอก โฟมและเม็ดพลาสติก ภาชนะที่ใช้บรรจุสารเคมี ยา กระป๋องฉีดแบบสเปรย์ ของใช้ที่ทำจากยาง เครื่องหนัง แผ่นซีดี แผ่นดิสเก็ต ม้วนเทปบันทึกภาพและเทปบันทึกเสียง ฯลฯ

ถ้าเป็นขยะที่มีส่วนประกอบทั้งที่เผาได้และเผาไม่ได้ ก็จะต้องถือเป็นขยะเผาไม่ได้ ขยะประเภทนี้ต้องจ่ายเงินซื้อถุงขยะที่มีข้อความระบุหน้าถุงชัดเจนว่า "ขยะเผาไม่ได้" (undurnable garbage) ซึ่งราคานับว่าไม่ถูกเลย

ขยะประเภทที่สาม คือ ขยะขนาดใหญ่ เช่น เครื่องใช้ไฟฟ้า เครื่องเรือน ที่นอนหมอนมุ้ง ไปจนถึงรถจักรยาน จักรเย็บผ้า ฯลฯ ขยะประเภทนี้ อาจมีทั้งที่เผาได้และเผาไม่ได้ แต่ที่ต้องแยกประเภทออกมาก็เพราะรถเก็บขยะบรรทุกไปไม่ได้ หรือเอาไปเผารวมกับขยะธรรมดาจากครัวเรือนไม่ได้


   นอกจากขยะสามประเภทนี้แล้ว ก็ยังจำแนกออกเป็นขยะมีพิษหรือขยะอันตราย เช่น พวกภาชนะบรรจุสารเคมีที่เป็นพิษ ขยะติดเชื้อ (ขยะโรงพยาบาล) กระป๋องที่มีหัวฉีดแบบสเปรย์ ซึ่งอาจระเบิดได้ และขยะที่ถือเป็นวัตถุระเบิด เช่น ดอกไม้ไฟ แก๊สกระป๋อง รวมทั้งแบตเตอรี่ (dry cell) หลอดฟลูออเรสเซนต์ และขยะประเภทของมีคม เช่น มีด เศษแก้ว เศษวัสดุแหลมคมต่างๆ ฯลฯ

แต่ไม่ต้องตกใจไปมีภาษาอังกฤษกำกับไว้ก่อนจะทิ้ง

ขยะอีกประเภทหนึ่งคือขยะที่นำไปหมุนเวียนใช้ในการผลิตใหม่ได้ (recycle) เช่น กระดาษชนิดต่างๆ ตั้งแต่หนังสือพิมพ์ หนังสือเล่ม นิตยสาร ไปจนถึงกล่องกระดาษ ลังกระดาษ กระดาษเคลือบมัน เช่นพวกกล่องนม กล่องน้ำผลไม้ และขวดพลาสติก ขวดเครื่องดื่ม กระป๋องเครื่องดื่มที่เป็นอะลูมิเนียมบาง (บีบได้) ขยะเหล่านี้ถือเป็นขยะรีไซเคิล แต่ในการทิ้งขยะประเภทนี้จะต้องแยกย่อยลงไปอีก ไม่ทิ้งรวมกัน และถือว่าเป็นความรับผิดชอบ (หรือเป็นผลประโยชน์) ของบริษัทผู้ผลิตที่ใช้วัสดุประเภทนี้

ขยะประเภทสุดท้ายคือ ขยะที่ต้องแจ้งหน่วยงานพิเศษของรัฐหรือเทศบาลให้มาเก็บ หรือนำไปส่งที่หน่วยงานผู้รับผิดชอบ เช่น คอมพิวเตอร์และวัสดุอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ เครื่องดนตรีขนาดใหญ่ รถจักรยานยนต์และมอเตอร์ไซค์ รวมทั้งรถยนต์ เครื่องใช้ไฟฟ้าขนาดใหญ่ และซากสัตว์ ฯลฯ

การจำแนกขยะเหล่านี้ เกี่ยวเนื่องกับวิธีการบรรจุเพื่อนำไปทิ้ง ถุงหรือภาชนะที่ใช้บรรจุ วันเวลาและสถานที่ทิ้ง ตลอดจนรายละเอียดปลีกย่อยบางประการ เช่น การผูกป้ายสำหรับทิ้งขยะบางประเภท (ป้ายเหล่านี้ต้องซื้อจากซุปเปอร์มาร์เก็ต มีราคาต่างๆ ตามลักษณะและขนาดของขยะที่จะทิ้ง) ถ้าผู้ทิ้งขยะทำไม่ถูกวิธี หรือจำแนกประเภทไม่ถูกต้อง ทิ้งผิดวันเวลา ทิ้งผิดสถานที่ ฯลฯ ก็อาจเกิดปัญหา เช่น ถูกตักเตือนจากเทศบาลไปจนถึงขั้นถูกปรับหรืออาจเป็นการลงโทษทางสังคม เช่น เพื่อนบ้านติฉินนินทา ฟ้องเทศบาลหรือหน่วยงานที่รับผิดชอบ


ทีมา   http://www.japankiku.com/tour/garbage_japan.html

ห้องพักรูปแบบต่างๆ ในประเทศญี่ปุ่น

1. โรงแรมระดับสากล

        โรงแรมที่ดีที่สุดของญี่ปุ่นมีความเพียบพร้อมด้วยความสะดวกสบายและความหรูหราโอ่อ่าทุกประการ โรงแรมแบบเลิศหรูสุดๆ ในลักษณะ ดังกล่าวนี้มีบริการแก่บรรดานักธุรกิจระดับบริหารที่เดินทางมาเยือนญี่ปุ่น และบรรดานักท่องเที่ยวจากต่างแดน บริการของโรงแรมระดับนี้มีพนักงานที่สามารถ รับรองลูกค้าด้วยภาษาอังกฤษ ความสะดวกที่มีไว้รับรอง รวมไปจนถึง "เอ๊กเซคคิวทีฟ ชาล็อง" ที่มีบริการเลขานุการคอยดูแล ซึ่งสามารถใช้เครื่องคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์สื่อสารหรือบริการ บิสซิเนสเซอร์วิส เช่นสั่งพิมพ์นามบัตรภาษาอังกฤษ ส่งโทรสารถ่ายเอกสารและอื่นๆ ได้อีกด้วย




2. บิสซิเนสโฮเต็ล

        นักธุรกิจชาวญี่ปุ่น นิยมพักที่โรงแรม บิสซิเนสโฮเต็ล ซึ่งราคาย่อมเยากว่าธรรมดา และตามปกติเป็นโรงแรมขนาดค่อนข้างเล็ก มีความสะดวกสบายเท่าที่จำเป็นแก่การพักระยะสั้นเพื่อทำธุรกิจปราศจากความหรูหราฟุ่มเฟือยใดๆ และมีบริการเสิร์ฟถึงห้องพัก แต่ละชั้นมีตู้ขายเครื่องดื่มและของขบเคี้ยวสำหรับแขกที่ต้องการโดยการหยอดเหรียญ ในโรงแรมแบบนี้จะมีห้องอาหารหนึ่งห้อง และที่สะดวกก็คือทำเลที่ตั้งของโรงแรมแบบนี้มักจะอยู่ใกล้สถานีรถไฟ เนื่องจากว่าลูกค้าของโรงแรมแบบนี้แทบทั้งหมดเป็นนักธุรกิจ ห้องพักจึงมักเป็นห้องเดี่ยว มีห้องน้ำในตัว


3. เพนชั่น

        ลอกเลียนแบบมาจากบริการที่พักในฝรั่งเศส มีบรรยากาศเหมือนบ้านพักในชนบท อาหารอร่อยและราคาไม่แพง ส่วนมากตั้งอยู่ตามรีสอร์ทที่คนนิยมไปเที่ยว และมีอยู่ทั่วประเทศญี่ปุ่น เพนชั่นที่มีอยู่โดยทั่วไป มักจะมีห้องพักแบบยุโรปราวๆ 10 ห้องหรือกว่านั้นเล็กน้อย และผู้บริหารงานเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน หากท่านชอบความสุขสบายเหมือนอยู่บ้านตนเอง และบรรยากาศนอกบ้านที่เหมาะสำหรับการเล่นกีฬา หรือออกกำลังกายท่ามกลางธรรมชาติแวดล้อมสวยงาม ที่พักแบบนี้นับว่า เป็นทางเลือกที่ยอดเยี่ยมทีเดียว

ที่พักแบบชาวตะวันตก

        เป็นที่พักคนเดินทางแบบประเพณีนิยมของญี่ปุ่น จะให้ประสบการณ์แปลกใหม ่ที่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบพื้นบ้านญี่ปุ่นแก่ผู้มาใช้บริการ ประตูห้องเป็นประตูเลื่อน เรียกว่า ฟุสุม่า เฟอร์นิเจอร์มีจำนวนจำกัดเพียงโต๊ะเตี้ยๆ 1 ตัว และหากว่าห้องนั้นมีระเบียงเล็กๆ ติดต่อด้วย ก็จะมีโต๊ะเล็กๆ 1 ตัวกับเก้าอี้ 2 ตัววางไว้ที่ระเบียง ฝาผนังห้องประดับด้วยภาพแขวนผนังที่วาดด้วยพู่กัน ที่นอน หมอน ผ้าห่ม เก็บไว้ในตู้ลึกติดผนัง จะมีบริการปูให้ในเวลาค่ำหลังอาหารมื้อเย็น
 


 การเข้าพักในเรียวกัง

       ผู้เข้าพักจะต้องถอดรองเท้าที่ประตูทางเข้าโรงแรมแบบญี่ปุ่น แล้วสวมรองเท้าแตะที่จัดไว้บริการแทนเมื่อเข้าไปข้างในต่อจากนั้นจะต้องถอดรองเท้าแตะก่อนขึ้นไปเหยียบพื้นเสื่อทะทะมิ ที่ปูลาดพื้นห้อง ดังนั้น โปรดนำถุงเท้าหนาๆ ของท่านติดตัวไปด้วย ถ้าเป็นช่วงหน้าหนาว
      ในห้องพักท่านจะนั่งบนพื้น เสื่อญี่ปุ่นตะตะมิ โดยมีเบาะรองนั่งเรียกว่า สะบุต็อง วางไว้ให้นั่ง รอบๆ โต๊ะเตี้ยๆ ในฤดูหนาว อาจจะมีผ้าห่มหนาๆ คลุมรอบ ใต้โต๊ะ ท่านสามารถเหยียดขาลงไปใต้ผ้าห่มนั้นได้ เพราะมีความอบอุ่นอยู่ใต้โต๊ะที่เกิดจากเตาไฟฟ้าทำความอุ่นเท้าเรียกว่า โคทัตสึ ที่นอนนุ่มอุ่นสบายเรียกว่า ฟุต็อง จะถูกนำมาปูให้ท่านบนพื้นห้องประกอบด้วยที่นอน ผ้าปูที่นอน
ผ้าห่มหนา หากต้องการก็จะมีผ้าห่มเพิ่มให้อีก และยังมีชุดผ้าฝ้าย ยุคะตะ ไว้ให้สวมเวลาอยู่ในห้อง ถ้าอากาศหนาว จะมีเสื้อคลุมหนาอีก 1 ตัวไว้ให้สวมทับ
       ห้องสุขาแบบญี่ปุ่นเป็นปกติของเรียวกัง วิธีใช้ มิใช่นั่งลงไปบนนั้นแต่นั่งยองเหนือสุขภัณฑ์ หันหน้าไปทางด้านที่มีกระบังโผล่ขึ้นมากั้นการกระเซ็นเปรอะเปื้อน รองเท้าแตะสำหรับสวมในห้องสุขาใช้เฉพาะเวลาเข้าห้องสุขา


   ก่อนจะลงไปร่วมอาบน้ำร้อนธรรมชาติในบ่อรวมกับคนอื่นๆ จะต้องถอดเสื้อผ้าออกหมดในห้องโถงก่อนถึงที่อาบน้ำ มีตะกร้าหวายวางไว้ให้ใส่เสื้อผ้า ลงในนั้น ถ้าไม่ใช้ตะกร้าก็เป็นช่องกั้นแบ่งสำหรับแต่ละคนใช้ ทางเรียวกังจัดผ้า เช็ดหน้าขนหนูผืนยาวไว้ให้ใช้พันร่างกายท่อนกลางเวลาลุกขึ้นยืนในห้องน้ำ ผ้าผืนนี้ใช้สำหรับขัดถูร่างกายด้วย และใช้เช็ดตัวด้วย
        การอาบน้ำ แรกสุดนั่งลงบนม้านั่งเตี้ยๆ ตรงหน้าก๊อกน้ำคู่ร้อน-เย็น ไขน้ำใส่ลงในภาชนะตักน้ำส่วนตัวให้เต็ม  แล้วเทราดลงบนร่างกายจนเปียกทั่วตัว ถ้าไม่มีก๊อกไขน้ำ ควรจะใช้ภาชนะนั้นจ้วงตักน้ำในบ่อน้ำร้อนขึ้นมาเทรดตัว หากมีฝักบัวให้ใช้ ก็ใช้ฝักบัวรดร่างกายจนทั่ว ขณะนั่งอยู่บนม้าเตี้ยๆ (แต่อย่ายืน เนื่องจากน้ำจะกระเซ็นไปรบกวนคนข้างๆ) ต่อจากนั้นฟอกสบู่จนทั่วแล้วล้างออกให้หมดจด ทั้งหมดเป็นขั้นตอนที่จำเป็นก่อนลงไปในบ่อน้ำร้อน ขั้นตอนต่อไปค่อยๆ เดินลงไปในบ่อ แช่ร่างกายตามสบายจนกว่าจะทนความร้อนไม่ไหวจึงขึ้นไปสวมชุดเสื้อผ้า
      การอาบน้ำบางครั้งก็เป็นห้องอาบรวม แต่จะมีแยกสัดส่วนไม่ปนกันระหว่างชาย-หญิง ห้องอาบน้ำในโรงแรมแบบญี่ปุ่น ตามรีสอร์ทที่มีน้ำพุร้อนธรรมชาติ เป็นที่ๆ ให้ความเพลิดเพลินได้ดีเป็นพิเศษ อัตราค่าห้องพัก รวมค่าอาหารชนิดเบาๆ ในตอนเช้า กับมื้อค่ำไว้แล้ว ประสบการณ์ที่ได้จากการพักที่เรียวกังจะทำให้ได้สัมผัสขนบธรรมเนียมประเพณีและชีวิตดั้งเดิมของชาวญี่ปุ่นอย่างแท้จริง


มินชุขุ (MINSHUKU)

       เป็นอีกรูปแบบหนึ่งของที่พักนักท่องเที่ยว-คนเดินทางที่จะให้ประสบการณ์อันใกล้ชิดยิ่งกว่าเรียวกัง ในการสัมผัสกับชีวิตในครอบครัว ชาวญี่ปุ่น ซึ่งดำเนินกิจการที่พักคนเดินทางด้วยราคาถูก และเป็นกันเอง เนื่องจากเป็นการเปิดบ้านของตนเองให้คนแปลกหน้ามาพัก อัตราค่าที่พักจึงค่อนข้างถูก ประมาณ 6,500 ถึง 9,000 เยนต่อคืน พร้อมอาหารสองมื้อ และบริการแบบคนในครอบครัวเดียวกัน ไม่มีสาวใช้มารอรับใช้ และผู้มาพักก็ควรจะปูและเก็บที่นอนของตนเอง (ควรเตรียมของใช้ส่วนตัวไปด้วย)


โคคุมินชุขุช่ะ (People’s lodge)
        เป็นที่พักอีกประเภทหนึ่งที่ราคาถูกมากประมาณ 6,500 เยน ต่อคืน มีอยู่ตามรีสอร์ทที่คนนิยมไปพัก และตามวนอุทยานแห่งชาติ ห้องพักของแขก ตลอดจนที่อาบน้ำและห้องส้วมเป็นแบบชาวญี่ปุ่นใช้ หากท่านมีความตั้งใจจะประหยัดงบประมาณ และประสงค์จะใช้ชีวิตแบบประเพณีนิยมในต่างจังหวัดสถานที่แบบนี้เหมาะที่สุด ท่านจะได้รับความสุขสบายท่ามกลาง ทัศนียภาพอันงดงามประทับใจอย่างยิ่งในบรรยากาศแบบพื้นบ้านญี่ปุ่น


ที่พักในวัด (SHUKUBO)

         วัดพุทธ จำนวนไม่น้อยในญี่ปุ่น ที่เปิดบริการรับผู้มาเยือนพักค้างคืน บางแห่งมีกิจกรรมนั่งสมาธิแบบเซนด้วย เช่นในเกียวโต


ที่พักตามแหล่งน้ำพุร้อนหรือบ่อน้ำแร่ธรรมชาติ (ONSEN)

         เมืองที่อุดมด้วยแหล่งน้ำแร่ธรรมชาติทั่วทุกภาคจะมีที่พักตากอากาศ ซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ พร้อมบ่อน้ำแร่ออนเซน  แบบอยู่ภายในหรือกลางแจ้งให้แช่ชมทะเล  ภูเขาหรือ น้ำตกได้ แล้วแต่ทำเลของแต่ละเมือง เช่นเมืองริมทะเล อะตะมิ เมืองท่ามกลาง ภูเขานิกโก้ เมืองเคโระในภาคกลาง และเมืองเบปุทางใต้ของญี่ปุ่น


บนรถไฟที่มีตู้นอน รถบัส และเฟอรี่ข้ามคืน

        บนรถไฟระยะทางไกลที่มีรถตู้นอน บนรถบัสที่เดินทางกลางคืนและ บนเรือ
เฟอรี่ที่เดินทางข้ามคืนท่านสามารถจะพักผ่อนได้อย่างสุขสบายระหว่างท่องเที่ยว 




ที่มา  http://www.his-bkk.com/th/article/article_7.php

การอาบน้ำในประเทศญี่ปุ่น

ในเวลาตอนค่ำหรือก่อนนอน คนญี่ปุ่นก็จะชอบอาบน้ำกัน ซึ่งที่รู้จักกันดีนะครับ ว่าจะแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ ชาวญี่ปุ่นโดยทั่วไปชอบการอาบน้ำกันเป็นพิเศษและการอาบน้ำเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งเมื่อคนญี่ปุ่นไปเที่ยวหรือทำงานในต่างประเทศแล้ว สิ่งที่คนญี่ปุ่นมักจะคิดถึงมากที่สุด นอกจากอาหารญี่ปุ่น ก็คือ Ofuro (การอาบน้ำแบบญี่ปุ่น) นั่นเองนะครับ แม้ว่าเป็นคนญี่ปุ่นรุ่นใหม่ที่ไม่ค่อยสนใจวัฒนธรรมดั้งเดิมของญี่ปุ่น เช่น กินแต่อาหารฝรั่ง ใส่แต่เสื้อยืด แต่ก็ยังชอบอาบน้ำแบบญี่ปุ่นกันมากกว่าแบบฝรั่งนะครับ เพราะว่าสำหรับชาวญี่ปุ่น การอาบน้ำไม่ใช่เป็นแค่การล้างตัวให้สะอาด แต่ยังเป็นการผ่อนคลายความเครียดและความเหนื่อยของทั้งร่างกายและจิตใจ โดยแช่น้ำอุ่นนาน ๆ สำหรับครอบครัวคนญี่ปุ่น การอาบน้ำยังเป็นโอกาสที่สื่อความสัมพันธ์ที่อบอุ่นของครอบครัวโดยแช่น้ำด้วยกัน และคุยกันในห้องอาบน้ำนะครับ


ลักษณะของห้องอาบน้ำแบบญี่ปุ่น


ห้องอาบน้ำแบบญี่ปุ่นโดยทั่วไปก็จะประกอบด้วยสองห้อง ซึ่งห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและห้องอาบน้ำ ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ามักจะมีอ่างล้างหน้า ซึ่งในตอนเช้า คนญี่ปุ่นก็จะล้างหน้าแปรงฟังอย่างเดียวและไม่อาบน้ำ บางคนก็ชอบอาบน้ำตอนเช้า(Asa-Buro) กันด้วยนะครับ
          ในห้องอาบน้ำจะมีอ่างอาบน้ำและที่ล้างตัวอยู่ข้าง ๆ อ่างอาบน้ำของญี่ปุ่นมีลักษณะคล้ายกับอ่างอาบน้ำแบบฝรั่ง ที่คุณก็คงเคยพบเห็นในโรงแรมต่างๆ แต่สำหรับอ่างอาบน้ำของญี่ปุ่นจะไม่กว้างหรือยาวเท่าของฝรั่ง และลึกกว่าเป็นสองเท่าด้วย ซึ่งผู้อาบน้ำจะไม่แช่น้ำแบบนอนแต่แช่ทั้งตัวได้แบบนั่ง อีกอย่างหนึ่งที่ต่างกับอ่างแบบฝรั่งก็คือ อ่างแบบญี่ปุ่นจะมีรูที่ถ่ายเทน้ำอุ่นที่ต่อกับเครื่องทำน้ำอุ่น เพราะคนญี่ปุ่นจะแช่ในน้ำอุ่นนานๆ และอากาศในฤดูหนาวก็หนาวมาก ซึ่งน้ำในอ่างอาบน้ำจะเย็นลงอย่างรวดเร็ว และต้องเผาไฟในเครื่องทำน้ำอุ่นเพื่อทำให้น้ำอุ่นเสมอนะครับ สำหรับที่ล้างตัวจะมีเก้าอี้อันเล็กเตี้ย ๆ วางอยู่ ซึ่งผู้อาบจะนั่งที่นั่นเมื่อล้างตัว นอกจากนี้ก็มีกะละมังเล็กๆ และ ที่ตักน้ำ มีกระจกอยู่ข้างหน้า ถ้าเป็นห้องอาบน้ำสมัยนี้ก็มักจะมีฝักบัวด้วยแต่ยังไม่ใช่ว่ามีทุกบ้านนะครับ


ธีอาบน้ำแบบญี่ปุ่น


ไม่ว่าในบ้านหรือที่โรงแรมแบบญี่ปุ่นที่มีห้องอาบน้ำใหญ่ วิธีการอาบน้ำแบบญี่ปุ่นก็เหมือนกันนะครับ คุณก็จะถอดเสื้อผ้าที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน พอเข้าไปในห้องอาบน้ำ ก่อนจะเข้าไปแช่ในอ่าง คุณจำเป็นต้องล้างตัวให้สะอาดก่อน เพราะน้ำในอ่างอาบของญี่ปุ่นมีให้เพื่อแช่ร่างกายให้อุ่นเท่านั้น และห้ามใช้สบู่ล้างหรือถูตัวในอ่าง เพราะฉะนั้นน้ำในอ่างจะไม่เปลี่ยนตามผู้อาบและทุกคนจะต้องแช่น้ำเดียวกันนะครับ แต่ถ้าเป็นฤดูหนาวก็ไม่ต้องล้างตัวนานๆก็ได้ แค่เอาน้ำอุ่นราดร่างกายให้ทั่วดีๆและล้างเฉพาะส่วนที่ควรล้างดีๆเท่านั้นก็พอนะครับ เพราะอากาศในฤดูหนาวที่ญี่ปุ่นจะหนาวสุด ๆ แบบร่างกายจะไม่มีเหงื่อเลยตลอดเวลา และถ้าล้างตัวนานๆก่อนการแช่ คงจะหนาวมากเกินไปจนไม่ไหวแน่นอนนะครับ เมื่อล้างตัวเสร็จแล้วก็จะเข้าไปแช่ในอ่าง แต่ในฤดูหนาว คุณมักจะรู้สึกร้อนมากเหมือนกับว่าโดนลวก แต่อันนี้เพราะว่าร่างกายของเราถูกแช่เย็นมาในอากาศหนาวข้างนอก และความจริงน้ำในอ่างก็ไม่ร้อนเท่าที่รู้สึกตอนแรกนะครับ คุณควรจะอดทนความร้อนไว้และค่อย ๆ เข้าไปแช่แต่ละนิดจะดีกว่านะครับ เดี๋ยวร่างกายก็จะค่อย ๆ ชินกับความร้อนของน้ำอุ่น ถ้าหากคุณเติมน้ำเย็นตามความรู้สึกตอนแรกแล้ว ตอนหลังคุณก็คงเริ่มรู้สึกว่าน้ำไม่อุ่นพอแน่นอน และทำให้เป็นหวัดได้เหมือนกันนะครับ

หลังจากแช่ในน้ำอุ่นพอสักครู่แล้ว ก็ออกมาล้างตัวครั้งจริงจังโดยใช้สบู่และถูตัวด้วยโฟมหรือผ้าเช็ดตัวบาง ๆ ชนิดหนึ่งสำหรับการถูตัว ที่เราเรียกว่า Tenugui ซึ่งเมื่อไปอาบน้ำที่ร้านอาบน้ำรวม(Sentou)หรือน้ำพุร้อน(Onsen) คนญี่ปุ่นก็จะต้องนำไปของตัวเองนะครับ (ที่โรงแรมก็จะมีให้ทุกคน) เมื่อล้างตัวสระผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็จะเข้าไปแช่อีกเพราะร่างกายก็เย็นอีกแล้ว การแช่ครั้งที่ 2 นี่มักจะยาวนานหน่อย เพื่อให้ร่างกายหายเหนื่อยและให้มีความอุ่นในร่างกายทั้งตัวพอที่จะสู้กับความหนาวของอากาศข้างนอกได้นะครับ คนญี่ปุ่นบางคนชอบแช่นานๆเป็นชั่วโมง แต่ตามการแพทย์แล้วไม่ควรจะแช่นานขนาดนั้นนะครับ เดี๋ยวจะเป็นลม เมื่อคุณรู้สึกพอแล้วก็ออกได้เลย เมื่อคุณออกจากอ่างแล้ว ถ้าตามมารยาทญี่ปุ่น ก็ควรจะเช็ดตัวด้วยผ้า Tenugui ที่ได้ใช้ในการถูตัว ซึ่งบีบน้ำออกและเช็ดตัวคร่าวๆก่อน เพราะว่า ถ้าไม่เช็ดเลยแล้วออกมาในห้องเปลี่ยนเสื้อ พื้นห้องก็จะเปียกหมด และคนที่มาอาบน้ำที่หลังก็จะรู้สึกไม่สบายใจ ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่เสียมารยาทหน่อยนะครับ อีกอย่างหนึ่งที่ผมเคยเห็นคนไทยบางคนทำที่บ้านคนญี่ปุ่นตามวิธีแบบไทย และไม่ค่อยเหมาะในวัฒนธรรมญี่ปุ่นก็คือ ไม่เอาเสื้อชุดใหม่ไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ และออกมาจากห้องโดยมีแต่ผ้าเช็ดตัวพันที่ตัวเท่านั้นและค่อยใส่ชุดใหม่ที่ห้องของตัวเองนะครับ ก็โอเคถ้ามีแต่เพื่อนเพศเดียวกัน แต่คนญี่ปุ่นตามปกติไม่ค่อยจะทำนะครับ ถ้นเป็นโรงแรมแบบญี่ปุ่นก็จะมีชุด ผ้าฝ้าบางๆแบบ Kimono ที่เรียกว่า Yukata ให้ ซึ่งคำว่า Yukata ก็มีความหมายว่าชุดสำหรับการอาบน้ำนั่นเองนะครับ 





การอาบน้ำรวมกันของญี่ปุ่น

ที่ประเทศญี่ปุ่น นอกจากว่าอาบน้ำในบ้าน ยังมีสถานที่ที่อาบน้ำได้นอกบ้านหลายแห่ง ซึ่งตามปกติแล้ว การอาบน้ำนอกบ้านหมายถึงการอาบน้ำรวมกันนะครับ คนต่างชาติมักจะเข้าใจผิดกันว่า การอาบน้ำรวมคือการอาบน้ำรวมทั้งชายและหญิง แต่ความจริงแล้วไม่ใช่นะครับ ตามปกติการอาบน้ำรวมก็ต้องแบ่งแยกผู้ชายกับผู้หญิง ตอนนี้ห้องอาบน้ำแบบรวมทั้งชายและหญิงค่อนข้างหายาก มีเฉพาะที่น้ำพุร้อน(Onsen)บางแห่งเท่านั้นนะครับ อย่างไรการอาบน้ำรวมเป็นสิ่งที่คนต่างชาติมักจะรู้สึกทำตามลำบากหน่อย เท่าที่ผมเห็นมาในประสบการณ์ที่เข้าร่วมกิจกรรมการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมต่างประเทศแล้ว คนฝรั่งจะทำได้ค่อนข้างสบาย แต่ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีคนที่ไม่ค่อยยอมอาบน้ำรวมกันมากที่สุดนะครับ ผมก็พอเข้าใจว่าตามความรู้สึกของคนไทยแล้วเป็นสิ่งที่อายมากสุดๆแน่นอน แต่ถ้าคิดอีกแบบหนึ่งก็ไม่ต้องอายอะไรมาก เพราะในห้องอาบน้ำก็มีแต่คนเพศเดียวกันนะครับ อย่างน้อยผมก็แนะนำให้กล้าลองอาบน้ำรวมกัน เพราะ ไม่งั้นคุณก็จะพลาดประสบการณ์ที่แช่น้ำแร่ที่น้ำพุร้อนของญี่ปุ่นนะครับ

 
 น้ำพุร้อน (Onsen) ในญี่ปุ่น

สถานที่อาบน้ำรวมกันขนาดใหญ่ของญี่ปุ่นที่ทุกคนคงรู้จักกันดี ก็คือน้ำพุร้อน(Onsen)นะครับ ในประเทศญี่ปุ่นมีน้ำพุร้อนจำนวนมากกว่า 2,300 แห่งทั่วประเทศ และคนญี่ปุ่นก็ชอบไปแช่น้ำพุร้อนกันมาก เพราะน้ำพุร้อนในประเทศญี่ปุ่นส่วนมากเป็นน้ำแร่ที่เกิดมาจากน้ำใต้ดินที่ผ่านส่วนความร้อนของหินแร่ต่างๆ ใกล้ภูเขาไฟ ซึ่งเป็นน้ำที่ดีต่อสุขภาพ อีกอย่างหนึ่งน้ำพุร้อนญี่ปุ่นมักจะอยู่ที่ภูเขาลึกๆ ซึ่งคนที่ไปแช่น้ำพุร้อนก็จะสัมผัสกับธรรมชาติทางภูเขาได้ดีเช่นเดียวกันนะครับ เพราะฉะนั้น Onsen เป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญแห่งหนึ่งสำหรับชาวญี่ปุ่น และบริษัททัวร์ของญี่ปุ่นก็มีทัวร์ที่จะพาไปที่น้ำพุร้อนเป็นกิจการใหญ่นะครับ ตามปกติที่น้ำพุร้อนจะมีหมู่บ้านหรือเมืองเล็กๆที่ตั้งขึ้นมาสำหรับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะ (Onsen-gai) ตั้งแต่สมัยโบราณ และมีโรงแรมหลายแห่งที่มีห้องอาบน้ำรวมขนาดใหญ่นะครับ ซึ่งคนที่มาพักที่โรงแรมแบบนี้ก็ตั้งใจมาพักเพื่อจะแช่น้ำแร่ที่ห้องอาบน้ำในโรงแรม แต่สำหรับคนที่อยากจะแช่น้ำอย่างเดียว โรงแรมบางแห่งก็มีบริการให้ใช้ห้องแช่น้ำอย่างเดียวโดยจ่ายแต่ค่าแช่น้ำเท่านั้นและไม่ต้องเสียค่าพักที่โรงแรม หรือตามปกติในเมืองน้ำพุร้อนก็จะมีสถานที่อาบน้ำสาธารณะ(Koushuu Yokujou) ที่น้ำพุร้อนบางแห่งก็จะมีสระแช่น้ำแร่เล็กๆข้างนอกของอาคาร(Roten-buro) ซึ่งคนแช่น้ำก็สามารถชมวิวธรรมชาติรอบๆได้ด้วยนะครับ

  

 สำหรับชนิดของแร่ในน้ำพุร้อนญี่ปุ่นก็มีหลากหลายชนิด สีของน้ำแร่ก็มีหลายสี เช่นสีขาว สีแดง สีฟ้า แล้วแต่ชนิดของแร่นะครับ แต่แร่ที่พบทั่วไปมากที่สุดในประเทศญี่ปุ่นก็คือ กำมะถัน สีน้ำก็จะออกสีฟ้า และมีกลิ่นแรงหน่อย แต่ดีต่อสุขภาพร่างกาย การแช่ในน้ำแร่ยังช่วยรักษาโรคได้หลายอย่าง น้ำแร่บางอย่าง จะสามารถดื่มเป็นยาได้ด้วย ซึ่งน้ำพุร้อนบางแห่งจะมีสถานที่รักษาโรคโดยแช่น้ำแร่(Toujiba) หรือมีโรงแรมสำหรับคนที่ต้องการรักษาโรคโดยแช่น้ำแร่ ซึ่งคนแบบนี้จะพักอยู่ที่โรงแรมนานๆเป็นเดือนนะครับ ชาวญี่ปุ่นรักการแช่น้ำแร่ที่ Onsen กันมากๆ ซึ่งคนญี่ปุ่นหลายคนต้องการแช่น้ำแร่ที่ห้องอาบน้ำที่บ้านของตัวเองด้วย ซึ่งในตลาด คุณก็หาซื้อผงน้ำแร่สำหรับอ่างอาบน้ำที่บ้าน(Nyuu-yoku zai)ได้ทั่วประเทศ หรืคอนโดมิเนี่ยม บางแห่งจะมีระบบขุดน้ำแร่จากใต้ดินลึกๆและส่งไปให้ทุกบ้านเพื่อการแช่ด้วยนะครับ

ร้านอาบน้ำรวม (Sentou)


สถานที่อาบน้ำรวมกันอีกอย่างหนึ่ง ที่คุณคงเห็นบ่อยในเมืองใหญ่ ก็คือ ร้านอาบน้ำรวม(Sentou) นะครับ ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีอ่างอาบน้ำรวมขนาดใหญ่ และคนที่ไม่มีห้องอาบน้ำที่บ้าน (สมัยนี้ไม่ค่อยจะมีแล้วแต่สมัยก่อนไม่ใช่ว่าทุกบ้านมีห้องอาบน้ำส่วนตัวนะครับ) หรือคนที่ชอบแช่น้ำที่อ่างอาบน้ำใหญ่ก็จะไปที่นั่นเพื่อจะอาบน้ำอย่างเดียวนะครับ Sentou ยังเป็นสถานที่ที่คนในชุมชนพบกันทักทายกันและคุยกันสนุกสนานในขณะอาบน้ำ ร้าน Sentou มีมานานตั้งแต่สมัย Edo ประมาณ 250 ปีที่แล้ว และเป็นสถานที่คนในชุมชนรวมตัวกันอาบน้ำพักผ่อนกันนะครับ สมัยนี้บ้านคนญี่ปุ่นเกือบทุกบ้านมีห้องอาบน้ำส่วนตัว และร้าน Sentou ก็มีน้อยลงไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังมีร้านแบบใหม่สร้างขึ้นมา ที่มีอ่างอาบน้ำพิเศษอย่างเช่น อ่างที่มีฟองอากาศ อ่างที่มีสมุนไพร ฯลฯ นะครับ

ที่มา   http://www.jeducation.com/THAI/nippon/story5.html

เทศกาลชมดอกไม้ (Hanami) หรือเทศกาลชมดอกซากุระ

เทศกาลชมดอกไม้ (Hanami) หรือเทศกาลชมดอกซากุระ

                   เทศกาลชมดอกไม้หรือที่เรียกว่า ฮานามิ (Hanami) ในภาษาญี่ปุ่นจริงๆ แล้วหมายถึง การชมดอกไม้ (ไม่ได้ระบุว่าเป็นดอกไม้ชนิดไหน) แต่ชาวญี่ปุ่นจะนิยมชมดอกซากุระกันมากกว่าดอกไม้ชนิดอื่นๆ ที่สำคัญดอกไม้ประจำชาติสายพันธุ์นี้ จะบานแค่ปีละครั้งเท่านั้น ครั้งละประมาณหนึ่งอาทิตย์ ผู้คนก็เลยถือโอกาสนี้ให้เป็นเทศกาลชมดอกซากุระ พร้อมกับเป็นการสังสรรค์ประจำปีกันไปเลยทีเดียว


ช่วงเวลาที่เหมาะสมในการชมดอกซากุระ (Cherry Blossoms)
           เริ่มตั้งแต่เดือน มกราคม ไปจนถึง พฤษภาคม ของทุกปี ขึ้นอยู่กับพื้นที่ เริ่มจากทางตอนใต้ของประเทศ คือโอกินาว่า ไปสิ้นสุดที่ตอนเหนือ คือ ฮอคไกโด (Hokkaido) ไม่ได้บานพร้อมกันทั้งประเทศ  การบานของดอกซากุระจะขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศ ไม่ใช่ว่าที่ไหนหรือเวลาไหนก็บานได้ โดยปกติแล้วจะเป็นช่วงเวลาที่อากาศกำลังเย็นสบาย ไม่หนาวหรือร้อนจนเกินไป ซึ่งมักจะเป็นช่วงคาบเกี่ยวระหว่างฤดูหนาวกับฤดูใบไม้ผลินั่นเอง และเนื่องจากประเทศญี่ปุ่นมีภูมิประเทศวางในลักษณะแนวตั้ง ดังนั้นฤดูกาลของญี่ปุ่น จากฤดูหนาวสู่ร้อน จึงเริ่มที่ส่วนล่างของประเทศก่อนจากหมู่เกาะโอกินาว่า ซึ่งจะบานตั้งแต่เดือนมกราคมเลย เรื่อยมาจนถึงโอซาก้า เกียวโต นาโงย่า โตเกียว และจะบานเป็นที่สุดท้าย ที่ฮอคไกโดในราวเดือนพฤษภาคม
          โดยดอกซากุระจะบานเพียงช่วงสั้นๆ นับจากวันที่เริ่มผลิดอก จนถึงวันที่ ดอกบานสะพรั่งที่สุด รวมแล้วประมาณ 7 วันเท่านั้น และหลังจากนั้นก็จะร่วงโรยไปทันที นอกจากนี้สภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย พายุ ฝนตกหนัก หรือลมกรรโชกแรง ก็ส่งผลให้ระยะเวลาที่ดอกซากุระบานลดลงได้ หรือหากทีไหนฤดูกาลแปรปรวน (เช่น ฤดูหนาวยาวนานกว่าปกติ) ซากุระก็จะเลื่อนเวลาบานออกไปเช่นกัน
แล้วไม่ใช่ว่าในท้องที่หรือเมืองเดียวกัน ซากุระจะบานสะพรั่งพร้อมกัน เพราะต้นไหนอยู่ในที่ร่มก็จะบานช้ากว่าต้นที่อยู่กลางแจ้งอีกด้วย
เทศกาลชมดอกไม้ (Hanami) หรือเทศกาลชมดอกซากุระ(Cherry Blossoms) หรือเทศกาลฮานามิ(Hanami)

สถานที่แนะนำในการชมดอกซากุระ

          เมืองโตเกียว (Tokyo) สวนสาธารณะอุเอะโนะ (Ueno Park) สวนสาธารณะชินจูกุเกียวเอน(Shinjuku Gyoen) ชิโดริกาฟุจิ(Chidorigafuchi)  สวนสาธารณะสุมิดะ(Sumida Park) สุสานโอยามะ(Aoyama Cemetery) สวนพฤกษศาสตร์โคอิชิคาวะ(Koishikawa Botanical Garden)  สวนสาธารณะอิโนคาชิระ(Inokashira Park)

          เมืองโยโกฮาม่า (Yokohama) สวนสาธารณะคามอนยาม่า(Kamonyama Park) สวนซังเคเอ็น (SAnkeien)

          เมืองคามาคุระ (Kamakura) ดันคาสุระ(Dankazura)

          เมืองนาโงย่า (Nagoya) ปราสาทนาโงย่า (Nagoya Castle)

          เมืองเกียวโต (Kyoto) สวนสาธารณะมารุยาม่า (Maruyama Park) เส้นทางนักปราชญ์(Philosopher’s Trail) ศาลเจ้าเฮอัน(Heian Shrine) อาราชิยาม่า(Arashiyama) ริมแม่น้ำกาโม่(Kamogawa) วัดไดโกจิ(Daigoji) ศาลเจ้าฮิราโน่(Hirano Shrine) คลองโอคาซากิ(Okazaki Canal)

          เมืองฮิเมจิ (Himeji) ปราสาทฮิเมจิ (Himeji Castle)




          เมืองอาโอโมริ (Aomori) ปราสาทฮิโรซากิ(Hirosaki Castle)
แนวเส้นดอกซากุระบานที่ประเทศญี่ปุ่น

          ดอกซากุระที่ประเทศญี่ปุ่นจะเริ่มบานจากส่วนล่างของประเทศก่อน เริ่มจากหมู่เกาะโอกินาว่า ซึ่งจะบานตั้งแต่เดือนมกราคม บานเรื่อยมาจนถึงโอซาก้า เกียวโต นาโงย่า โตเกียว และจะบานที่ฮอคไกโดราวเดือนพฤษภาคม

          รูปต่อไปนี้เป็นข้อมูลเฉลี่ยที่ดอกซากุระบานในปี 2551(Spring 2008's Sakura Blossoming Dates And Japan Map (Excluding Hokkaido))

































ที่มา  http://www.his-bkk.com/th/article/article_4.php

บ้านพื้นเมืองแบบญี่ปุ่น

บ้านพื้นเมืองแบบญี่ปุ่น

        อาจกล่าวได้ว่าการทำนา และบ้านแบบยกใต้ถุนสูงนั้น เป็นวัฒนธรรมร่วมกันของญี่ปุ่น กับประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คนไทยไถนา คนญี่ปุ่นก็ไถนาปลูกข้าว และอาศัยอยู่ในบ้านยกใต้ถุนสูงที่สร้างด้วยไม้ หรือไม้ไผ่เช่นกัน ว่ากันว่าวัฒนธรรมเหล่านี้ข้ามน้ำข้ามทะเลผ่านจีน และเกาหลี เข้ามาถึงญี่ปุ่นด้วยเส้นทางสายไหม ทั้งยังมีวัฒนธรรมต่าง ๆ อีกมากมาย รวมทั้งเรื่องของศาสนาพุทธ และตัวอักษรจีน ซึ่งกลายมาเป็นต้นแบบของภาษาญี่ปุ่น ก็ล้วนถ่ายทอดมาจากจีนแผ่นดินใหญ่แต่ดูเหมือนทฤษฎีที่ค่อนข้างจะได้รับการยอมรับต่าสรุปว่า วัฒนธรรมการปลูกข้าว การต่อเรือ การเดินเรือ และการประมงของประเทศหมู่เกาะอย่างญี่ปุ่นซึ่งกินข้าวเป็นอาหารหลัก จะได้รับการถ่ายทอดจากทางทะเลใต้ หาใช่มาจากประเทศจีนไม่ และบ้านพื้นเมืองของญี่ปุ่นที่ใกล้เคียงกับบ้านในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มากที่สุดก็คือ บ้านแบบที่เรียกว่า "ฌิระคะวะโง"
หมู่บ้านพื้นเมืองที่ได้รับการขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลก



บ้านพื้นเมืองทรงพนมมือ ฌิระคะวะโง จัวหวัดกิฟุหลังคามุงด้วยหญ้าแห้งทำมุมราว 60 องศา เพื่อให้หิมะละลายไหลลงได้ง่าย ไม่ใช้ตะปู แต่ประกอบกันขึ้นโดยใช้เชือกกับเชือกควั่นที่ทำจากไม้มันซะคุ ชั้นล่างมีเตาไฟ ควันเขม่าจากเตาที่ลอยขึ้นไปจะทำหน้าที่ป้องกันเสาและขื่อต่าง ๆ ภายในบ้านจากความชื้น และแมลง เนื่องจากเป็นชีวิตที่เหมือนถูกกักขังอยู่ท่ามกลางหิมะ สถานที่ทำงานกับที่ใช้ชีวิตปกติจึงเป็นที่เดียวกัน เป็นผลึกแห่งภูมิปัญยาที่สร้างสรรค์ขึ้นจากวันเวลาอันยาวนานภายใต้การใช้ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติที่โหดร้าย

 









   ที่มา  http://www.japantourcenter.com/index.php?option=com_content&view=article&id=188:highlight-360d-&catid=62:japanworld---2551&Itemid=75